ลองอ่านและซึมซาบความรู้สึกอย่
' เมื่อเธอต้องการหย่าขาดจากชั้
ในวันแต่งงานของผม ผมจูงมือภรรยาของผมในอ้อมแขนรถแต่งงานจอดหน้าที่พักของเรา
เพื่อนเจ้าบ่าวบอกผมว่า ผมควรจะอุ้มเธอเข้าไปในบ้าน
ดังนั้นผมจึงทำตาม
เธอเขินอายในอ้อมแขนผม
ผมช่างเป็นเจ้าบ่าวที่มีความสุ
เรามีลูกด้วยกัน...ผมทำงานอย่
เมื่อเราเริ่มมีฐานะที่ดีขึ้น..
ความห่างของเราก็เพิ่มขึ้นเช่
ทุกๆเช้าเราออกจากบ้านไปด้วยกั
ลูกเราเรียนที่โรงเรียนใกล้บ้าน
ดูเหมือนความรักของเราช่างน่าอิ
แต่แล้ว
ความสงบสุขก็เริ่มเปลี่
เจนเข้ามาในชีวิตของผม .... ผมยืนอยู่ที่ระเบียงบ้าน... เจนเข้ามาสวมกอดผมจากด้านหลัง..
หัวใจผมเต้นแรงด้วยความรัก...
ที่นี่...เป็นอพาร์เมนท์ที่ผมซื้อให้เธอ...
เธอบอกว่า คุณเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคน ถวิลหา....
คำพูดของเธอทำให้ผมนึกถึ
ตอนที่เราแต่งงานกันใหม่ ๆ ..เธอบอกว่า
วันที่คุณประสบความสำเร็จ
ผู้ชายอย่างคุณจะมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้ามาหา...
ผมเริ่มรู้สึกลังเล...
ผมรู้ว่าผมกำลังทรยศภรรยาผม...
แต่ผมก็ได้ทำลงไปแล้ว ...
ในตอนนั้น...ความรู้สึกถึ
ทั้งที่จริงๆแล้วผมไม่เคยมี
แต่ผมก็พบว่าเป็นเรื่องยากที่
ไม่ว่าผมจะพูดกับเธอดีสักเพี
เธอจะต้องเจ็บปวดใจอย่างแน่นอน.
จริง ๆ แล้วเธอเป็นภรรยาที่ดีมาก.. ทุก ๆ
เย็นเธอจะวุ่นวายกับการทำอาหาร.
ผมนั่งอยู่หน้าทีวี ทานอาหารเสร็จเราก็นั่งดูทีวีด้วยกัน...
ช่างเป็นอะไรที่หน้าฝันถึงเสี
วันนึงผมพูดทีเล่นทีจริงกั
เธอจ้องมองผมอย่างไม่เชื่อในสิ่
เธอมั่นใจว่าการหย่าเป็นเรื่
ผมนึกภาพไม่ออกเลยว่าหากเธอรู้
วันนึงภรรยาผมมาที่ออฟฟิศ...
พนักงานทุกคนทำหน้าตาเลิกลัก... เหมือนกำลังพยายามซ่อนอะไรบางอย่างจากเธอ....
เธอเหมือนจะรับรู้มันได้... แต่เธอก็ยิ้มน้อย ๆกับพนักงานทุกคน....
แต่ผมก็สังเกตุเห็นแววตาที่เจ็
ในที่สุด...เจนก็บอกกับผมว่า...
ผมจะลังเลอีกต่อไปไม่ได้อีกแล้
ผมมีอะไรจะบอกคุณ... เธอนั่งทานอาหารอย่างเงียบๆ...
ผมสังเกตุเห็นแววตาอันเจ็
แต่ท้ายที่สุดผมก็พูดออกไป...
ผมต้องการหย่า.. .
เธอดูไม่ตกใจกับสิ่งที่ผมเพิ่
ผมย้ำกับเธออีกครั้ง...เธอเขวี้
แล้วตะโกนใส่หน้าผมว่า...คุณมั
เธอร้องไห้อย่างหนัก..
ผมรู้ว่าเธออยากรู้ว่าเกิ
แต่ผมเองไม่สามารถหาคำตอบให้กั
ผมคงไม่สามารถบอกเธออย่างนั้
ผมร่างสัญญาการหย่าร้างขึ้น...
ทุกๆ อย่างในบ้าน ทั้งรถ... หุ้นบริษัท 30% ผมยกให้เธอหมด....
เธอเหลือบมองกระดาษที่ผมร่างขึ้
มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้
ผู้หญิงที่ผมอยู่ด้วยมาเป็
ผมไม่สามารถคืนคำที่ผมพูดไปได้.
เธอร้องไห้ด้วยความเสียใจอย่
สำหรับผมแล้ว...การร้องไห้
เป็นการปลดปล่ยยความสับสนของตั
หลังจากที่ผมกลุ้มใจกับการตัดสิ
... ในที่สุด...มันก็เป็นรูปธรรมขึ้
คืนนั้น...ผมกลับถึงบ้านค่อนข้
เห็นเธอเขียนอะไรบางอย่างบนโต๊
เธอเขียนเงื่อนไขการหย่าร้างว่
แต่เธอต้องการให้ผมให้
และในช่วงระยะเวลาหนึ่งเดือนนั้
ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอต้องการให้
เธอไม่อยากให้ลูกต้องเห็นความล้มเหลวในการแต่งงานของพ่อแม่ก่อนเวลานั้นจะมาถึง...
รัชต์..คุณจำได้มั๊ย....วันที่
ผมพยักหน้า..นั่นเป็
ชั้นมีเรื่องขอร้อง...
ชั้นอยากให้คุณประคองชั้นไว้
นอนไปถึงด้านล่างทุกวันนับจากวั
ผมยอมรับด้วยความเต็มใจ...ผมรู้
และเธอต้องการให้ชีวิตการแต่
ผมบอกเจนถึงเงื่อนไขที่
เธอหัวเราะถึงความไร้สาระของเงื
ภรรยาผมบอกกับผมว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
.. เธอจะต้องยอมรับผลของการหย่าร้
คำพูดของเธอทำให้ผมรู้สึกเจ็
เราไม่ได้ถูกต้องตัวกันเลยนั
.. ความจริงเหมือนจะเป็นคนแปลกหน้าต่
พอถึงวันที่ผมประคองเธอลงจากห้
ลูกชายเราตบมือแล้วพูดด้
ว้าว...วันนี้พ่ออุ้มแม่ลงจากห้
เธอบอกว่าอย่าบอกลูกเราถึงเรื่
ผมขับรถไปส่งเธอที่ป้ายรถเมล์..
วันถัดมา...ความรู้สึกขัดเขิ
เราใกล้ชิดกันมากจนผมได้กลิ่นน้ำหอมของเธอ...
ผมถึงได้ตระหนักว่า.....เธอไม่
ในวันที่สาม...เธอกระซิบบอกผมว่
ในวันที่สี่...มันช่างเหมือนกั
วันที่ห้าและหก..เธอคอยเตื
ผมควรจะระวังอะไรบ้
ความสนิทสนมของเราเพิ่มมากขึ้
ผมรู้สึกว่าผมอุ้มเธอง่ายขึ้นทุ
หรือบางทีคงเป็นเพราะผมแข็
เป็นเพราะว่าเธอผอมลงจนไม่
ลูกของเราร้องขึ้นว่า พ่อได้เวลาอุ้มแม่แล้วน๊ะ..
สำหรับลูกแล้ว...การได้เห็นพ่
เธอเอื้อมมือไปกอดลูกไว้แน่น...
ผมกลัวว่าผมจะเปลี่ยนใจในวินาที
และแล้ววันสุดท้ายก็มาถึง....
ความจริงแล้ว...ชั้นอยากให้คุ
ชีวิตคู่ของเราขาดการดู
.. ผมขึ้นรถทันทีเพื่อจะไปยังจุ
แต่ในที่สุดแล้ว..ผมก็
เจน..ผมขอโทษ...ผมจะไม่หย่า....
เธอมองหน้าผม แตะหน้าผากผม.. คุณสบายดีหรือเปล่า
เจน...ผมขอโทษ...ผมขอโทษจริง ๆ...ผมจะไม่หย่ากับภรรยาผม...ชีวิตการแต่งงานของเราน่าเบื่
ผมขาดการเอาใจใส่ในตัวเธอ....มั
ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว.....ว่าตั้
เจนตบหน้าผมอย่
ระหว่างทางกลับบ้านผมแวะร้
ผมจะอุ้มคุ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น